Geschreven door H.Arnold.
Oorspronkelijk gepubliceerd op de Yugen Budo nieuwssite, 21 december 2017.
Hier opnieuw gepubliceerd op 9-8-2019, onder de originele datum

Hieronder wat aanvullende informatie over meditatie.

Één van de belangrijkste pijlers van het budo is Muga mushin – geen zelf, geen geest.

Deze toestand wordt gezien als de ideale geestestoestand binnen het gevecht. Echter als men mediteert is dit ook het doel: het verwerven van een geestloze toestand. Of: de afwezigheid van het IK.

Nu weten jullie dat ik niet geloof in recreatie Budo. Dat is voor mij als krabben aan je kont terwijl je jeuk aan de neus hebt. Zo ook met meditatie.

Er zijn veel verschillende redenen om met mediteren te beginnen, echter geen van deze redenen zal sterk genoeg zijn om je jaren achtereen naar je kussen te laten terugkeren als je eenmaal merkt hoe lastig het is om de geest je wil op te leggen. Want wie legt nu wie de wil op?

Ik heb me ooit verdiept in verschillende meditatie vormen. In al deze vormen komt ooit de vraag op: wie zit hier nu? En dat is precies het vraagstuk wat opgelost dient te worden. Dat kan direct.. of met een omweg, het ligt aan de stijl van meditatie en je eigen aard.

Het is zeer makkelijk om op het pad van meditatie te verdwalen, men kan al snel denken: ik snap het, ik ben er, enz. of juist het tegenovergestelde.

Ik ben van mening dat als je gaat mediteren, je voor het hoogste doel moet gaan,… satori.

Zen meditatie

In zen meditatie wordt het zitten (de houding -zazen) als het belangrijkste gezien. Vanuit de buik zit je recht en ontspannen. De aandacht gericht op het tellen van de adem.

Mantra meditatie

In mantra meditatie is het herhalen van de mantra het meest belangrijk, dat kan zittend op een kussen, maar ook terwijl je wandelt in het bos of in de stad.

Ik ben meditatie

Daar is de filosofische benadering het meest belangrijk. Door middel van het verstand wordt het verstand onderuit gehaald.

Mijn oude leraar vertelde me dat hij leerde mediteren in een Ashram in India, deze lag tussen twee drukke wegen verzonken. Zijn leraar vertelde: meditatie is zitten met wat is. Dus als je hier kan mediteren kan je het overal. Dat brengt me meteen op   de eerste misvatting over meditatie. In de libelle of happinez zie je (altijd knappe) vrouwen sereen zitten op een kussen omring door stilte. Echter meditatie is zitten met wat is. En dat is niet altijd uiterlijke of innerlijke stilte. Als het doel innerlijke stilte is, dan zal je snel bedrogen uitkomen. Het kan wel dat je innerlijk rustig wordt, als bijproduct, maar als het als doel gesteld wordt, is het een onmogelijke opgave. Het zal zijn alsof men een bal onder water probeert te houden.

Ook volledige acceptatie is zo’n doel. Ook dit kan men niet voor elkaar krijgen.

Hiermee wordt bedoeld dat je alles wat zich aandient goed moet vinden. Echter zo werkt het niet. Je dient eerst te zien dat je de wereld altijd duaal ziet. Ik zie… dat is een verdeling in IK en de buitenwereld.

Als men je volledige acceptatie wil oefenen, dien je je alleen maar bewust te worden van het feit dat wat zich ook aandient, het al geaccepteerd is. Het dient zich aan dus het is al door de brievenbus. Pas daarna ga je zeggen… he… dat is leuk… of niet leuk; dat past wel, maar dit kan echt niet.

Zien dat je hiermee de illusie van het IK voedt is cruciaal.

Tijdens meditatie dien je te balanceren op het punt waar alle info binnenkomt, maar nog niet door de geest in een hokje is geplaatst.

Dus het punt voordat het object of gebeurtenis benoemd gaat worden of er een mening is gevormd. Of eigenlijk dus.. voordat het ego of het IK zich er mee bemoeit.

Al deze meditatie vormen hebben als gemeenschappelijk doel: het doorzien van het Ik en daarmee ook alle waarheden die daarmee samenhangen.

Zodra je kan zien dat gras niet groen en eigenlijk niet bestaat, terwijl het nog steeds groen is en je er op staat, dan snap je wat ik bedoel.

Dat is de reden waarom je op een kussen gaat zitten.

Dat is ook de reden waarom je verhalen leest van zen monniken die verlicht werden door het geluid van een bel of het gevoel van wind in de neus.