Lezen. Het lijkt een uitstervende hobby. Ik ben er mee grootgebracht. Op vakantie met de caravan. Ruime opslagruimte onder de 4 banken. En dan altijd één bank tjokvol boeken. Allemaal uit als we thuis kwamen.

Ook in budo wordt lezen geroemd. Eén van de bekendere uitspraken is “Bun bu ichi“; het zwaard en de pen zijn één. Een veelgebruikte interpretatie daarvan is, dat de samoerai niet alleen moet oefenen in vechtkunsten, maar zich ook op andere gebieden moet ontwikkelen. Lezen en schrijven, dus.

Bij mij gaat dat lezen niet zo snel. Meestal omdat ik in een boek of vier, vijf tegelijk bezig ben. Maar soms komt daar dan iets kleins en lichts doorheen, wat je heel gemakkelijk oppakt en tussendoor snel uitleest. Relatief snel, in mijn geval.

Zo’n boekje is “Japan in honderd kleine stukjes” door Paulien Cornelisse. Andrea, een leerlinge van me, drukte het in mijn handen met “dit lijkt me wel wat voor jou.” Een klein boekje met honderd verhaaltjes van ieder een bladzijde over Japan. Over alles wat de schrijfster raakte tijdens haar vele ervaringen met Japan en Japanners. Of, zoals ze het zelf zegt:

Dit boek is geen uitputtende Japan-studie, maar een portret in kleine stukjes. Geen alles-omvattende duiding met een conclusie aan het eind, maar een verzameling van wat mij opvalt, interesseert, ontroert en doet lachen in Japan. En antuurlijk schrijf ik in dit boek ook veel over de Japanse taal, omdat ik dat nu eenmaal niet kan laten.

Ik moet zeggen, ik heb er van genoten. En leuk dat je, als één van de scholen van de Yugen Budo Shinkokai een stukje over Yugen tegenkomt:

Yūgen

Japan heeft een gecompliceerde verhouding met de natuur. Dat neemt niet weg dat Japanners er heel mooi over kunnen praten en schrijven. Neem het woord yūgen. Dat heeft e maken met een gevoel van eenheid met het universum. Je kunt het ervaren als je in je eentje in de natuur bent, bijvoorbeeld op een mistige berg. Het eerste karakter van yūgen heeft te maken met ‘spook’ of ‘geest’. Het tweede betekent ‘duister en mysterieus’.
Toen de haiku net uitgevonden was, begon een hele school dichters zich toe te leggen op het dichten over deze gemoedstoestand.

Dat is een mooie beschrijving. Eén die erg lijkt op wat Wikipedia (EN) er over schrijft, maar toch net anders is. Mooi. Dat alleen al maakt yugen een begrip waarop yugen zelf van toepassing lijkt te zijn.

Eindigend, los van deze overpeinzingen, wil ik maar zeggen: leuk boekje, zeker de moeite waard voor de mensen die niet alleen geïnteresseerd zijn in Japanse krijgskunsten, maar ook in Japan zelf!

M vd Zanden

Leave a comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *